Τσέρνομπιλ. Το μεγαλύτερο πυρηνικό δυστύχημα προκλήθηκε όταν επιχειρήθηκε ένα πείραμα. Πώς προκλήθηκε η «δηλητηρίαση αντιδραστήρα» και η έκρηξη
Η πυρηνική καταστροφή στο Τσέρνομπιλ συνέβη τη νύχτα της 26ης Απριλίου 1986.
Στο πυρηνικό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας του Τσέρνομπιλ λειτουργούσαν τέσσερις αντιδραστήρες RBMK, ένα από τα πρώτα μοντέλα σοβιετικής σχεδίασης και το παλαιότερο μοντέλο που βρίσκεται σε χρήση σήμερα. Η αλυσιδωτή πυρηνική αντίδραση ξεκίνησε στον αντιδραστήρα Νο 4, το πάνω μέρος του οποίου εξερράγη το 1986.
Τα αίτια της καταστροφής διερευνήθηκαν δύο φορές. Η πρώτη έρευνα, αμέσως μετά το ατύχημα, απεφάνθη ότι η τραγωδία οφειλόταν σε ανθρώπινα σφάλματα.
Η δεύτερη, που πραγματοποιήθηκε το 1991, όταν η Σοβιετική Ένωση ήταν έτοιμη να καταρρεύσει, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η καταστροφή είχε προκληθεί από ατέλειες στην αρχική σχεδίαση του αντιδραστήρα RBMK και τις διαδικασίες λειτουργίας του, τις οποίες ήταν αδύνατο να έχουν προβλέψει ή αντιμετωπίσει οι χειριστές, οι οποίοι και απαλλάχθηκαν τελικά από οποιαδήποτε ευθύνη.
Μια δεύτερη έκρηξη κατέστρεψε το περίβλημα του πυρήνα, με αποτέλεσμα να ανυψωθεί η επάνω πλάκα των 2.000 τόνων, να σκοτωθούν οι χειριστές στην αίθουσα ελέγχου, και να εκλυθεί μια στήλη ραδιενεργού ατμού στην ατμόσφαιρα.
Εκτός από τους θανάτους στις πολύ κοντινές περιοχές και τους χιλιάδες καρκίνους που έχει ήδη προκαλέσει ή αναμένεται να συνεχίσει να προκαλεί, το ραδιενεργό νέφος παρασύρθηκε από τον αέρα πάνω από μεγάλα τμήματα της Λευκορωσίας, της Ουκρανίας και της Ευρωπαϊκής Ρωσίας, φτάνοντας μέχρι τη Σκανδιναβία στα βόρεια, την Ελλάδα και την Ιταλία στα νότια και την Ελβετία στα δυτικά.
Το ατύχημα έθεσε σε κίνδυνο το μέλλον της πυρηνικής ενέργειας, τουλάχιστον στη Δύση, αλλά με τις επανειλημμένες πετρελαϊκές κρίσεις και τις ανησυχίες για την ενεργειακή ασφάλεια, έχουν γίνει εκκλήσεις για την επανεξέταση της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας
.
